خشی از سخنان مقام معظم رهبری در مورد عدالتمحوری در سیره حضرت زهرا را تقدیم میشود:
* از كم بودن تعدادمان در مقابل دنیای ظلم و استكبار نترسیم
مگر نمیگوییم كه حضرت زهرا (سلامالله علیها) با حال ناتوانی به مسجد رفت، تا حقی را احقاق كند؟ ما هم باید در همه حالات تلاش كنیم، تا حق را احقاق كنیم. ما هم باید از كسی نترسیم. مگر نمیگوییم كه یك تنه در مقابل جامعه بزرگ زمان خود ایستاد؟ ما هم باید همچنان كه همسر بزرگوارش فرمود «لا تستو حشوا فی طریق الهدی لقله اهله» از كم بودن تعدادمان در مقابل دنیای ظلم و استكبار نترسیم و تلاش كنیم.
مگر نمی گوییم كه آن بزرگوار كاری كرد كه سوره دهر درباره او و شوهر و فرزندانش نازل شد؟ ایثار نسبت به فقرا و كمك به محرومان، به قیمت گرسنگی كشیدن خود، «وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ» ما هم باید همین كارها را بكنیم.
این نمیشود كه ما دم از محبت فاطمه زهرا (سلامالله علیها) بزنیم، در حالی كه آن بزرگوار برای خاطر گرسنگان نان را از گلوی خود و عزیزانش - مثل حسن و حسین (ع) و پدر بزرگوارشان (ع) ـ برید و به آن فقیر داد.نه یك روز، نه دو روز؛ سه روز! ما میگوییم پیرو چنین كسی هستیم؛ ولی ما نه فقط نان را گلوی خود نمیبریم كه به فقرا بدهیم، اگر بتوانیم، نان را از گلوی فقرا هم میبریم! (۵، بهمن، ۷۰)
حالا شما ببینید، او فاطمه زهرا (س) خانمی است كه در خانه نشسته و شوهرش مرتب در جبهه است، و اگر در جبهه نباشد، جنگ لنگ میماند. این قدر جبهه وابسته به اوست - از لحاظ زندگی هم وضع رو به راهی ندارند؛ همان چیزهایی كه شنیدهایم «وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا » یعنی حقیقتا زندگی فقیرانه محض داشتند، در حالی كه دختری رهبری هم هست، دختر پیامبر هم هست، یك نوع احساس مسئولیت هم میكند. (۷، اردیبهشت، ۷۷)
*هر یك از ائمه شط خروشانی هستند كه فضای معرفت و استعدادهای بشری را سیراب و بارور كردهاند
هر یك از ائمه شط خروشانی هستند كه فضای معرفت و استعدادهای بشری را سیراب و بارور كردهاند و همه این جویبارها از این چشمه سرازیر میشوند؛ چشمه جوشان فاطمه زهرا (س). روایات صادقین (ع)، عظمت حضرت رضا و موسی بن جعفر و ائمه بعدی، مقام والای حضرت بقیهالله (ارواحنا فداه) همه جویبارهای آن كوثرند؛ آن كوثر تمام نشدنی، آن چشمه جوشان؛ بركات فاطمه زهرا این است ما این بزرگوار را خواستهایم به عنوان الگو میان خودمان مطرح كنیم یك زن جوان، یك دختر جوان، كه زندگیاش، زندگی معمولی، لباسش، لباس فقرا، كارش در خانه، جمع و جور كردن بچهها و مدیریت خانه و كدبانویی ای ن خانه كوچك و دستاس كردن است و آن كوه معرفت و دریای عظیم علم و دانش در وجود اوست. (۱۷، مرداد، ۸۳)